Kolik Bebek

Kolik bebekler için ne yapılmalı,Kolik bebek nasıl anlaşılır gibi bir yazı paylaşmayacağım. Google kolik bebek yazdığınız da bunla ilgili milyonlarca yazı karşısına çıkar eminim. Ben de bir kolik bebek annesi olduğumdan yaşadıklarımdan kısaca bahsedeceğim.  
Kolik bebek annesi olmak kolay değil.
Bebek doğurmakla iş bitmiyor asıl serüven doğduktan sonra başlıyor.Çoğu zaman dibi boyladığım da onun minicik yüzüne bakıp yükseklere uçtuğumu biliyorum ama bazen kendimi yere yapıştırılmış ve mağlup olmuş gibi hissettiğim çok zaman oldu.O zamanlar kolik olan bebeğimin hiç uyumaması kıpkırmızı olana kadar ağlaması kendimi en çok çaresiz hissettiğim zamanlardı.Dünya kadar kitap okudum ,bir çok seminere katıldım,eğitimini aldım. 6 yıl öğretmenlik yaptım.Doğmadan önce kendimi o kadar hazır hissediyordum ki başarabileceğime,en iyisi olabileceğimi o kadar emindim.Kolik bir bebek ve uykusuzluk beni yere serdi.O an anladım ki tecrübe bambaşka birşeymiş.
İlk yanıma geldiğin de oğlum doğum yorgunluğuyla uykuya daldım.Bebeğim yanı başımda ağladığında gözlerimi hiç açmadan ‘pış pış pış’ deyip tekrar uykuya dalacağını sandım.Annem yanıma gelip ‘kızım kalk bebek acıkmış’dediğinde kendime geldim beceriksizce emzirmeye çalıştım.Doğduğu ilk günlerde 30 dk dan fazla uyuduğunu hatırlamıyorum.Ne gündüzüm,ne gecem vardı. Zombi gibi olmuştum.Uyuyabilen herkese imreniyordum. 1 saat derin uyku uyumanın hasretini çekiyordum.Kolik bebek annesi olmak gerçekten zordu.Doktorumuz damlalar verdi.(İlaç,damla ismi vermiyeceğim lütfen doktorunuza danışmadan hiçbir ilaç kullanmayın,doktordan başka kimsenin haddine değil ilaç ismi vermek 6 yıl tıp okuyan,uzmanlık için ömürlerin yarısını veren onlar çevrenizde çok doktorculuk oynamaya çalışanlar olacak). Damlalar biraz fayda etti gibi geldi ama sanki oda işe yaramıyordu. 30 dklık uykularımız da artış olmadı.Bir bitki çayını kaynatıp içirmemi de önermişti doktorumuz onu da denedim.Oda işimize yaramadı gibi geldi bana. İnternet'ten bebek karın masajları izledim.Onları denedim her şey sanki kısa süreli bir sonuçtu benim için.Bir yağ önerdiler ayağının altına bir damla damlatıp ayaklarına masaj yaptım.Benim oğlumun içindeki gaz bitmiyordu.Denemediğim yöntem kalmamıştı.Artık bir bebğim ağladıkça bende ağlıyordum.Ne yapacağım hakkında hiçbir bilgim yoktu.En son çare olarak rüşvet teklif ettim kendisine her fazla uyuduğun dk için sana yeni bir çıngırak alacağım dedim.Onu da yemedi.Nasıl rahat gaz çıkarır diye 50 tane tutuş pozisyonu geliştirdim bir de küçücük bebekten çıkan gaz sesine her seferinde şok oluyordum.Hatta başkalarının yanında gaz çıkardığında ben yaptım sanmasınlar diye açıklamalarda bulunuyordum.O derece bir sesin bebekten çıkacağına inanmak zor oluyor.Ama şu bir gerçek onun her çıkardığı gaz için evin içinde dans edecek kadar seviniyordum.Hatta Şarkı bile yazdım.Evin içinde kucağım da bir oyana bir buyana sallanıp.''hadi pıt pıt yapalım,mutlu olalım,hadi pıt pıt çıksın gazlar,anne de bebeği de mutlu mutlu olsun hadi pıt pıt çıksın gitsin gazlar..'' dünyanın en saçma şarkısını yazıp bet sesimle günde 500 kere söyleyip kafayı bulan bir ben değilimdir herhalde o dönemlerde. ve yeni annelerin vazgecilmez ortamın da akıl verenler topluluğu vardır.Yok aç kalıyor çocuk,yok senin yediklerin gaz yapıyor çocuğa,yok üşüttü,bla bla bla bla dünya kadar teori üretti her bebek görmeye gelen.Anlıyorum onlarda çare üretmek yardımcı olmak istiyor ama ilk başta hep bir anneyi eleştiri yapmasalar olmuyor.En acımasız eleştirilerden biri de yanımda durduğu süreç toplasanız 1 saati geçmeyen birinden geldi.Hemen teşhisi koydu ben seni gördüm dedi sen isteyerek emzirmiyordun. Bir anneye  en acımasız eleştiriydi.Zaten yeni bir duruma adapte olmaya çalışıyorsun. Tecrübesizsin ne yapacağını bilmiyorsun birde bir kaç insanın acımasız eleştirileriyle daha da dibe vuruyorsun.O kadar çok ağlamıştım ki. Loğusalık sendromunun dibine dibine vurup çıkamadığım bir dönemdi. Kolik bebeğin varsa üzülme evet o an geçmeyecek gibi geliyor sana her şey sanki bir kısır döngüde sıkışıp kalmışsın gibi geliyor.Geçiyor sende iyileşiyorsun bebeğinde.Kim ne derse desin,kim yorum yaparsa yapsın senin suçun değil bebeğinin gazlı olması.Sen bebeğine harika bir annesin...Kimsenin seni başka bir duyguya itmesine izin verme.